Türkiye here I come! Türkiyem, Geliyorum! ✈️
De Grote Reis - Vertrek naar Turkije ✈️
De grote dag is eindelijk aangekomen, en de zenuwen beginnen te komen. Het laatste afscheid van mijn familie was een emotioneel moment. Achter de grote lach zat een beetje droevigheid om hen te missen, maar natuurlijk liet ik dat niet zien. 🥹 Na maanden van plannen en voorbereiden, ben ik op weg naar Turkije voor een nieuw avontuur. Gelukkig waren we op tijd vertrokken, ondanks een groot ongeluk net bij de afslag naar de luchthaven, waardoor de afslag werd gesloten en er een grote file ontstond 🚗💨. De tijd begon echt te dringen, maar gelukkig besloten we een andere route te nemen en kwamen we op tijd aan!
We waren uren van tevoren vertrokken ⏰, wat achteraf heel gelukkig was, want anders hadden we de vlucht gemist! Mijn schoonbroer en zus brachten ons naar de luchthaven van Zaventem. We namen afscheid met de laatste kusjes en knuffels,🫶 waarna mijn papa de bagagedrager (kar) pakte en mijn bagage droeg 🧳. Het voelde goed om te weten dat mijn ouders samen met mij naar Turkije zouden komen om daar 1,5 week bij me te blijven om samen Nazilli te verkennen , wat me geruststelde. Ik zou het in mijn eentje waarschijnlijk niet allemaal kunnen vinden in het begin.
Na de gebruikelijke check-in en veiligheidsprocedures was het tijd om België achter ons te laten. 🇧🇪👋 We maakten nog een paar foto's 📸 en stapten in het vliegtuig ✈️. De stewardessen verwelkomden ons met een warme "Hoş geldiniz" 🫶, wat 'Welkom' betekent in het Turks 🇹🇷. Een interessante tactiek die ze gebruiken om passagiers te observeren en te controleren of ze onder invloed van drugs of andere dingen zijn, door simpelweg in hun ogen te kijken 👀.
We zaten bij de exit-seats, dus moesten we akkoord gaan met de regels en kregen we een formulier om te lezen wat we moesten doen in geval van nood 📑. Gelukkig kregen we hierdoor meer ruimte en comfortabele stoelen met ruime beenruimte. De vlucht was kort, maar toch spannend. De turbulentie was soms even schrikken, maar gelukkig was ik niet alleen, wat me veel meer geruststelde.
Aankomst in Izmir - De Eerste Nacht 🌙
Na 2,5 uur vliegen zagen we eindelijk de Twin Towers vanuit de vliegtuig🏙️, een bekend herkenningspunt van Izmir. En een paar minuten later begonnen we de landing in Adnan Menderes Airport 🛬. Bij aankomst doorliepen we alle controles met ID en bagage en huurden we drie bagagedragers 💪. Voor de drie bagagedragers (karren) moesten we in totaal 120 TL betalen, dus per kar was het 40 TL. Het was wel handig om deze hulp te hebben om de koffers te dragen!
Thuis hadden we een kenteken aan onze koffer toegevoegd, samen met een markering op de handtas voor het vliegtuig 🎒, zodat we onze bagage makkelijk konden herkennen. Daarna huurden we een bagagedrager 🧳. Maar eerst moesten we door de ID-controles om weer gecontroleerd te worden. Gelukkig ging dit snel!
Na het ophalen van onze bagage gingen we richting de uitgang 🚪🔚. Toen we om 23:00 uur Belgische tijd in Izmir landden, was het al maandag in Turkije, wat een beetje raar aanvoelde. Het tijdsverschil van twee uur maakte het extra verwarrend, maar we waren eindelijk aangekomen! Het was al 01:00 uur in Turkije 🕐. We huurden een auto voor anderhalve week 🚙 , en alles was vooraf geregeld. De auto stond klaar op de parking, 🅿️ en we konden instappen 🚙. De reis naar onze huurplaats in Nazilli duurde ongeveer 1 uur en 10 minuten ⏳, maar uiteindelijk kwamen we er aan. Maar eenmaal aangekomen, gingen we snel douchen, omkleden in pyjama en vielen direct in slaap 😴. De eerste nacht in Turkije was begonnen! Maar, zoals alles in het leven, komt er altijd een beetje gemis bij. Mijn ouders zullen namelijk maar 1,5 week bij me blijven om samen te verkennen, daarna ga ik het allemaal alleen doen. Het voelt een beetje gek om te weten dat we maar zo kort samen zullen zijn, maar ik ben ook ontzettend benieuwd naar wat deze reis voor me in petto heeft.
