Laatste stageweek... Wat vliegt de tijd!

Nederlands

Wekelijks Rapport & Reflectie

Week van 12 mei – 17 mei
Week 14: Een week vol afscheid, avontuur en een laatste groet… 🇹🇷🌿

Wat een bijzondere week… Mijn allerlaatste stageweek in Turkije zit erop. Een week vol laatste keren, intense gevoelens en onvergetelijke herinneringen. De allerlaatste week van mijn buitenlands avontuur in Turkije zit erop… en wat was het een afsluiter om nooit te vergeten. Van tranen bij de vlag tot kippenvel in Ankara en knuffels van kleuters, deze week had alles.

 Ik sluit deze periode af met een hart vol trots, dankbaarheid en een klein traantje. 🌸

Maandag 12 mei – Laatste keren en loeppotjes 🔍💧

De dag begon bijzonder: voor de allerlaatste keer in de ochtend zong ik met trots de İstiklal Marşı en zag ik de Turkse vlag omhoog gehesen worden. Ik kreeg kippenvel en tranen in mijn ogen. Wat een eer om dit telkens opnieuw mee te mogen maken.

Na het ontbijt volgde onze laatste les watergewenning in het zwembad. Geen intensieve oefeningen meer, maar vooral veel spelplezier met waterspeelgoed. De kinderen spetterden vrolijk rond, en ik genoot met volle teugen van dit vrolijke moment.

Daarna gingen we aan de slag met het thema 'mieren'. Het zonnetje scheen, dus trokken we naar buiten. De kleuters gingen als kleine onderzoekers met loeppotjes op zoek naar mieren. Eens gevonden, vulden we samen het onderzoeksfiche in: Wat zagen we? Wat dachten we vooraf? Klopt onze hypothese?

Later leerden we over de kleur groen 🍃. We gingen niet alleen op zoek naar groene voorwerpen binnen en buiten, maar spraken ook over hoe groen ontstaat. Door te mengen: blauw + geel = groen! Maar ook in de natuur: dankzij chlorofyl in planten en het proces van fotosynthese maken planten zelf voedsel uit zonlicht. Hoe magisch is dat?! De kinderen luisterden met open mond.

Nadien stond er ook coderen en programmeren op het programma, deze keer vooral op papier in het werkboek. In de pauze werkte ik ook aan verbeterwerk. Een dag met een mix van speelsheid en leerinhoud en precies zoals ik het graag heb!

Dinsdag 13 mei – Verhalen, verbeelding en een verrassing 🎭

Vandaag daagden we de taalvaardigheid van onze kleuters uit. Elk kind kreeg 5 willekeurige kaartjes en moest daar een verhaal bij verzinnen. Wat zijn ze creatief! Van draken en feeën tot robots in een supermarkt. Ik stond echt versteld van de prachtige zinnen die ze gebruikten.

's Middags werden we plots geroepen: de laatstejaarsstudenten van het middelbaar gaven een indrukwekkende voorstelling over ecologie. Ze maakten ons bewust van afval, herbruikbare materialen en het belang van recycleren. Volgende week (helaas zonder mij 😢) zullen de kleuters zelf meedoen aan een 'herbruikbare modeshow' met kostuums uit afval. Wat een prachtig vervolg op deze les! Gelukkig gaat mijn mentor de video met mij delen! Natuurlijk vergeet ik jullie niet, en deel ik het ook samen met jullie volgende week! Volg me dus zeker op Instagram!

Woensdag 14 mei – Ankara: Een dag met geschiedenis, trots en kippenvel 🇹🇷✨

Wat een dag… Ankara, je was magisch!

Als stagiaire in Turkije kon een bezoek aan de hoofdstad natuurlijk niet ontbreken. Dankzij een speciale uitnodiging via mijn school mocht ik zelfs het parlement (TBMM) binnen. Een plek waar je normaal alleen als politicus of met veel controle binnen mag. En raad eens… op die dag was er een spoedvergadering van president Erdoğan! Ik zag hem van heel dichtbij. Een moment dat ik nooit zal vergeten.

Maar dat was nog niet alles… Ik ontmoette ook Mehmet Aslan, een bekende acteur en politicus, en we hadden een kort gesprek over onderwijs en cultuur. Wat een eer!

Daarna werd ik uitgenodigd in het TBMM-restaurant, normaal exclusief voor ministers en hoge gasten. En ja, ik mocht er binnen. Een droom!

De dag eindigde emotioneel bij Anıtkabir, het mausoleum van Mustafa Kemal Atatürk, mijn grote rolmodel. Toen ik daar stond, met zicht op zijn rustplaats, voelde ik pure dankbaarheid. Zonder hem was het Turkije van vandaag niet hetzelfde. Tranen rolden over mijn wangen, uit respect, trots en ontroering. Een dag vol betekenis, die ik in mijn hart meedraag. ❤️

Donderdag 15 mei – Laatste loodjes en pure passie 📚

Vandaag werkte ik verder aan mijn bachelorproef over traditionele Turkse spelletjes. De laatste loodjes wegen het zwaarst, maar ik deed het met plezier. Het blijft bijzonder om te zien hoe deze spelletjes generaties verbinden en dat mijn project daar een brug in vormt.

Vrijdag 16 mei – Afscheid, barbecue en een plantje vol liefde 🌸

De allerlaatste stagedag…

We organiseerden een gezellige buitenspeeldag met spelletjes zoals waterpong.  De kinderen moesten pingpongballen in bekers gooien. Er werd veel gelachen! Daarna speelden we buiten, herhaalden enkele van onze traditionele spelletjes en sloten af met een heerlijke barbecue.

Het was ook tijd voor afscheid:

Vandaag niet alleen de kleuters in de watten gelegd, maar ook mijn geweldige mentor verrast met een cadeautje! Ze kreeg van mij een lamineerapparaat en lamineervellen. Precies wat ze op haar lijstje had staan voor binnenkort. Maar dat hoeft nu niet meer, want ik heb er al eentje voor haar geregeld. Haar reactie was goud waard! Ik sluit mijn stage af met een grote glimlach en een tevreden gevoel. Het voelde zo goed om haar blij te maken op mijn laatste stagedag!

Natuurlijk mocht ik de directeur ook niet vergeten. Hij verdiende iets speciaals, dus kreeg hij van mij een mooie klok. Zo kan hij altijd de tijd goed in de gaten houden, terwijl ik dit prachtige hoofdstuk afsluit! 

🎁 Ik gaf cadeautjes aan mijn mentor en de directeur
🌱 Een kleuter gaf mij een plantje, een klein gebaar met een grote betekenis
📚 Van de school kreeg ik een traditioneel kleurboek over Nazilli, vol cultuur en herinneringen

En toen… nog één keer samen de İstiklal Marşı, de vlag werd gehesen… en ik slikte mijn tranen weg. Wat een eer, wat een avontuur, wat een ervaring.

Zaterdag 17 mei – Administratie en een laatste groet ✍️

Voor de allerlaatste keer wandelde ik naar Dört Renk Koleji, dit keer voor administratief werk. Het voelde vreemd om zonder kleuters binnen te stappen. Alles afronden, documenten laten ondertekenen, spullen inpakken… en dan echt afscheid nemen.

Persoonlijke Reflectie

Wat een reis is dit geweest. Ik kwam met nieuwsgierigheid, ik vertrek met een hart vol verhalen, herinneringen, tranen, trots en groei.

Wat ik meeneem:
✔️ Gegroeid als juf, mens en wereldburger
✔️ De kracht van erfgoed en spel
✔️ Dankbaarheid voor elke knuffel, glimlach en "juf Melike!"

Wat ik nooit vergeet:
🌟 De glinstering in de ogen van een kleuter
🌟 Het zingen van de İstiklal Marşı
🌟 De ontmoeting met de president Erdoğan en Mehmet Aslan
🌟 Het bezoek aan Anıtkabir

Bedankt Turkije. Bedankt Nazilli. Bedankt kinderen, collega's en iedereen die dit mogelijk maakte.
Ik kom terug ooit, maar nu is het tijd om met trots terug te kijken en een nieuw hoofdstuk te beginnen.

Met heel mijn hart,
Melike Dereli 🇧🇪🇹🇷

English

Weekly Report & Reflection
Week of May 12 – May 17
Week 14: A week full of goodbyes, adventure and a final farewell… 🇹🇷🌿

What a special week... My very last internship week in Turkey has come to an end. A week full of final moments, intense emotions and unforgettable memories. The very last week of my international adventure in Turkey is over... and what a farewell it was – one I will never forget. From tears at the flag ceremony to goosebumps in Ankara and hugs from kindergartners – this week had it all.

I close this chapter with a heart full of pride, gratitude, and a few tears. 🌸

Monday, May 12 – Final moments and magnifying jars 🔍💧
The day started off special: for the very last time I proudly sang the İstiklal Marşı in the morning and watched the Turkish flag being raised. I had goosebumps and tears in my eyes. What an honor to experience this over and over again.

After breakfast, we had our last water familiarization lesson at the pool. No more intensive exercises, just lots of fun with water toys. The children splashed around happily, and I enjoyed this joyful moment to the fullest.

We then continued with the theme "ants." The sun was shining, so we went outside. The children became little researchers, searching for ants with magnifying jars. Once found, we filled in a research form together: What did we see? What did we expect? Was our hypothesis correct?

Later, we learned about the color green 🍃. We searched for green objects both indoors and outdoors, and discussed how the color green is created. By mixing: blue + yellow = green! But also in nature: thanks to chlorophyll in plants and the process of photosynthesis, plants make their own food from sunlight. How magical is that?! The children listened with open mouths.

We also did coding and programming, this time mainly on paper in the workbook. During the break, I worked on some corrections. A day filled with both play and learning – exactly the way I love it!

Tuesday, May 13 – Stories, imagination and a surprise 🎭
Today we challenged the children's language skills. Each child received five random cards and had to come up with a story. What creativity! From dragons and fairies to robots in a supermarket. I was truly amazed by the beautiful sentences they created.

At noon, we were suddenly called in: the senior high school students presented an impressive performance about ecology. They raised awareness about waste, reusable materials, and the importance of recycling. Next week (unfortunately without me 😢) the kindergartners will participate in a "recyclable fashion show" with costumes made from waste. What a beautiful follow-up to this lesson! Luckily, my mentor will share the video with me – and of course, I'll share it with you all next week! So be sure to follow me on Instagram!

Wednesday, May 14 – Ankara: A day of history, pride, and goosebumps 🇹🇷✨
What a day… Ankara, you were magical!

As an intern in Turkey, a visit to the capital was a must. Thanks to a special invitation from my school, I even got to enter the Turkish Grand National Assembly (TBMM). A place usually reserved for politicians or those under heavy control. And guess what… on that very day, President Erdoğan was holding an emergency meeting! I saw him up close. A moment I will never forget.

But that wasn't all… I also met Mehmet Aslan, a well-known actor and politician, and we had a brief conversation about education and culture. What an honor!

Afterward, I was invited to dine at the TBMM restaurant – usually exclusive to ministers and high-ranking guests. And yes, I was allowed in. A dream come true!

The day ended emotionally at Anıtkabir, the mausoleum of Mustafa Kemal Atatürk, my great role model. Standing there, looking at his final resting place, I felt pure gratitude. Without him, Turkey wouldn't be what it is today. Tears rolled down my cheeks – out of respect, pride, and emotion. A day full of meaning that I carry in my heart. ❤️

Thursday, May 15 – Final touches and true passion 📚
Today I continued working on my bachelor thesis about traditional Turkish games. The final stretch is always the hardest, but I worked with joy. It's remarkable to see how these games connect generations – and that my project helps build that bridge.

Friday, May 16 – Farewell, barbecue and a plant full of love 🌸
The very last internship day…

We organized a fun outdoor play day with games like water pong – where the children had to throw ping pong balls into cups. There was so much laughter! We played outdoors, repeated some of our traditional games, and ended the day with a delicious barbecue.

It was also time to say goodbye:

Today, I not only spoiled the children, but also surprised my wonderful mentor with a gift! I gave her a laminating machine and lamination sheets – exactly what she had on her wishlist. But she doesn't need to worry anymore, because I already arranged it for her. Her reaction was priceless! I ended my internship with a big smile and a warm heart. It felt so good to make her happy on my last day!

Of course, I didn't forget the principal either. He deserved something special, so I gave him a beautiful clock. That way, he can always keep track of time while I close this amazing chapter.

🎁 I gave presents to my mentor and the principal
🌱 A kindergartner gave me a plant – a small gesture with great meaning
📚 The school gifted me a traditional Nazilli coloring book, full of culture and memories

And then… one final İstiklal Marşı together, the flag was raised… and I held back my tears. What an honor, what an adventure, what an experience.

Saturday, May 17 – Administration and a final goodbye ✍️
For the very last time, I walked to Dört Renk Koleji – this time for administrative tasks. It felt strange to enter without the children. Wrapping everything up, getting documents signed, packing my things… and then really saying goodbye.

Personal Reflection
What a journey this has been. I came with curiosity, and I leave with a heart full of stories, memories, tears, pride and growth.

What I take with me:
✔️ Growth as a teacher, a person and a global citizen
✔️ The power of heritage and play
✔️ Gratitude for every hug, smile and "Teacher Melike!"

What I will never forget:
🌟 The sparkle in a child's eyes
🌟 Singing the İstiklal Marşı
🌟 Meeting President Erdoğan and Mehmet Aslan
🌟 Visiting Anıtkabir

Thank you, Turkey. Thank you, Nazilli. Thank you, children, colleagues and everyone who made this possible.
I'll return one day, but for now it's time to look back with pride and start a new chapter.

With all my heart,
Melike Dereli 🇧🇪🇹🇷