Nazilli waar mijn avontuur tot bloei kwam! Vaarwel! 

Waar het eindigt, begint iets nieuws! Laatste dagen in Nazilli 

Zaterdag 17 mei 

De laatste dagen hier nog even extra genieten... Dit kon niet zonder een heerlijke Nazilli pidesi! 🥰  en natuurlijk.... Tahinli en çay: de perfecte combi voor pure geluksmomentjes. Zo zoet, zo warm, zo verslavend! 🫶🇹🇷

Zondag 18 mei ~ Nazilli, je hebt mijn hart gestolen!

Vandaag is het zo ver… mijn allerlaatste dag hier. Terwijl ik dit schrijf, liggen mijn koffers half open, mijn kamer is een rommeltje van spullen die nog een plekje moeten krijgen, en mijn hoofd zit vol emoties. Het is een gek gevoel: ergens tussen dankbaarheid, weemoed en een klein beetje stress om alles mee te krijgen de koffers!

De afgelopen weken/maanden zijn onvergetelijk geweest. Ik heb zoveel geleerd, gelachen, geworsteld, genoten en vooral: gegroeid. Zowel als leerkracht als mens. Het voelt alsof ik een tweede thuis heb gevonden, met collega's die vrienden werden, kinderen die ik in mijn hart heb gesloten en een omgeving die ik vanaf nu altijd zal koesteren.

Vrijdag stond in het teken van afscheid nemen. Van de klas, van de school, van het dagelijkse ritme hier. Er vloeiden wat traantjes en ja, ook van mij! Maar vooral was er veel warmte. Lieve woorden, knuffels, tekeningetjes van de kinderen… mijn hart zit vol.

En nu? Nu is het tijd om in te pakken. Letterlijk en figuurlijk. Ik neem niet alleen souvenirs mee, maar ook herinneringen, inzichten, ervaringen en verhalen. Dingen die niemand mij ooit nog kan afpakken.

Morgen vertrek ik weer naar huis. Naar familie, vrienden, en mijn vertrouwde leven in België. Maar ik weet zeker: een stukje van mij blijft hier achter. En deze plek, deze mensen,... neem ik voor altijd met me mee.

Maandag 19 mei 

En het is zover! Mijn avontuur zit erop! 16 weken – 3,5 maand in Turkije voor mijn Erasmusstage in een kleuterklas in Nazilli bij Dört Renk Koleji, is het tijd om terug te keren naar België, mijn thuisland. Wat een bijzondere tijd was het!

Wie had ooit gedacht dat die 16 weken zo snel zouden vliegen? Ik herinner me nog mijn allereerste dag, vol zenuwen en spanning, alsof het gisteren was. En nu, terwijl ik mijn koffers pak, voelt het alsof het avontuur als een flits voorbij is gegaan. Als iemand met Turkse roots voelde deze stage extra speciaal. Het was niet alleen een kans om het Turkse schoolsysteem 📚 en de warme, gastvrije cultuur 🇹🇷 te ervaren, maar ook om mijn eigen achtergrond nog beter te leren kennen. Elke dag bracht iets nieuws: van het spelen van traditionele spelletjes met de kleuters 🎲 tot het luisteren naar vrolijke Turkse liedjes en het ruiken van versgebakken simit in de ochtend. Mijn koffer zit vol verhalen en mijn hart vol mooie herinneringen 💫. 

Maar het allerfijnste is dat ik nu weer naar mijn geliefden ga, naar België, mijn thuisland ❤️🇧🇪. Wat heb ik ze gemist! ✈️ Vannacht vlieg ik terug, vol inspiratie en een hoofd vol verhalen. 

En nu... Op naar de laatste loodjes van mijn opleiding… Nog even knallen, en wie weet sta ik straks als echte kleuterjuf voor de klas! 👩‍🏫 

Maar vandaag is extra bijzonder, niet alleen voor mij, maar voor heel Turkije! 🇹🇷 Het is 19 mei, een dag die hier gevierd wordt als de Dag van de Jeugd en Sport, ter ere van Atatürk. Overal zie je vlaggen wapperen, optochten en feestelijke activiteiten – de sfeer is geweldig! 🎉🇹🇷

En alsof dat nog niet genoeg is, is er nóg iets te vieren: Galatasaray heeft zijn 5e ster behaald! 🦁⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️ Het stadion barst van de feestvreugde en op social media gaat de iconische Galatasaray-dans viral. Wat een moment voor alle Cimbom-fans! 💛❤️

Tot ziens, avontuur. Bedankt voor alles.

Nazilli, vaarwel voor nu, maar nooit uit mijn hart!