Eerste stageweek

Nederlands: 

Mijn eerste stageweek stond vooral in het teken van observeren en participeren waar mogelijk. Elke maandag begint de schooldag met een ceremonie waarbij de Turkse vlag wordt gehesen door drie leerlingen, terwijl het Turkse volkslied, de İstiklal Marşı, wordt gezongen. Van jong tot oud, iedereen doet mee. Dit was echt een kippenvelmoment! Het gevoel van samenhorigheid en trots is onvergetelijk. Het was de eerste keer dat ik dit live meemaakte, en ik voelde me enorm verbonden met de Turkse cultuur.

Voor ik naar school ging, had ik de tekst van het volkslied nog eens doorgenomen. Ik kende de tekst al van mijn ouders, maar door de zenuwen wilde ik het voor de zekerheid nog een keer lezen. Tijdens de ceremonie merkte ik dat echt iedereen meedeed: leerkrachten, leerlingen en zelfs het overige personeel. Iedereen stond in de correcte houding: "Hazır Ol", wat betekent dat je voeten tegen elkaar staan en je armen gestrekt langs je lichaam zijn. Dit alles gebeurde op een gedisciplineerde manier, iets wat me erg verbaasde. In België zou zo'n moment er heel anders uitzien.

Na het volkslied werden de schoolregels herhaald via een microfoon, aangezien het de eerste dag na de semesterbreak was. Er werd onder andere benadrukt dat make-up, baarden en snorren niet toegestaan zijn en dat het dragen van een uniform verplicht is. De leerkrachten controleerden of de leerlingen zich aan deze regels hielden. Ik vond het opvallend hoeveel discipline er werd gevraagd, maar nog verrassender was dat niemand de regels overtrad. Dit komt waarschijnlijk doordat de kinderen hier van jongs af aan discipline aangeleerd krijgen.

Pas na de ceremonie mochten we naar binnen. Iedereen hing zijn jas op en ging op een stoel zitten. Wat me meteen opviel, was dat er geen typische kringmomenten waren zoals in België. In plaats van speel- en leerruimtes met verschillende tafels, stonden hier vooral tafels zoals in het middelbaar, tegen elkaar geschoven. De klas was klein en de leerlingen brachten de hele dag zittend op hun stoel door.

De dag begon met een begroeting van de juf, gevolgd door een lied over de dagen van de week. Daarna was het tijd om naar beneden te gaan voor het ontbijt. Dit vond ik een heel leuke ervaring! In Turkije betalen ouders voor het ontbijt op school, zodat de kinderen samen met de juf kunnen eten en zich thuis kunnen voelen. Dit is heel anders dan in België, waar kinderen thuis ontbijten voordat ze naar school vertrekken.

Voor het ontbijt moesten de kinderen hun handen wassen. Er zijn aparte toiletten voor jongens en meisjes, en een van de kinderen had de taak om het licht uit te doen. Wat me opviel, was dat er veel aandacht werd besteed aan hygiëne. De muren waren beschilderd met educatieve afbeeldingen, zoals de voedingsdriehoek. Het ontbijt zelf was gericht op gezonde voeding, en wat ik vooral bijzonder vond, was dat de kinderen thee dronken tijdens het ontbijt.

Na het eten moesten de kinderen opnieuw hun handen wassen. Het viel me op hoe belangrijk hygiëne hier is. De schooldag duurt van 9:00 tot 17:00 uur, wat ik persoonlijk best lang vond vergeleken met het Belgische systeem.

De kinderen hebben een vast lesrooster, bijna alsof ze een middelbare schoolstructuur volgen. Op maandag hebben ze bijvoorbeeld twee uren turnen in een speciale turnzaal op school. Daarnaast staan vakken zoals natuur, beeld, Engels en fijne motoriek op het programma.

Voor het middagmaal moesten ze weer hun handen wassen en daarna gingen ze naar de cafetaria. De ouders betalen hiervoor geld. Tijdens de middag eten de kinderen geen boterhammen, maar warme maaltijden die rijk zijn aan gezonde voeding. Na het eten moesten ze opnieuw hun handen wassen.

Wat me vooral opviel, was dat er een smartboard in de klas stond. De hele sfeer deed me denken aan de middelbare school. De kinderen hadden voor elk vak een apart schoolboek. In het begin twijfelde ik echt of ik wel in de juiste klas zat, want in België werken we soms met werkbundels in plaats van schoolboeken. Hier heeft elk vak een eigen boek, en daarnaast is er voor elk vak een aparte leerkracht. De kinderen zijn dit systeem gewend. Toen ik zelf naar het middelbaar ging, moest ik eraan wennen, maar zij leren dit al op jonge leeftijd. Dat is eigenlijk een voordeel.

Ik heb mezelf ook voorgesteld en verteld waar ik vandaan kom. Hier hechten ze veel belang aan eten, want ook voor het vieruurtje moesten de kinderen eerst hun handen wassen. Na het handen wassen kregen ze een gezonde snack. De ouders betalen hier natuurlijk ook voor.

Na een paar vakken was het tijd om naar huis te gaan. De kinderen worden met schoolbussen opgehaald en weer thuis afgezet. Na school ben ik eerst iets gaan eten in een lekker restaurant en daarna meteen gaan slapen.

Dinsdag

Een nieuwe dag! Ik mocht mijn eerste mini-activiteit uitvoeren: een boekje voorlezen in mijn eigen moedertaal, het Turks. Dit was voor mij een spannend moment en iets waar ik echt trots op was, want het ging supergoed! De kinderen luisterden aandachtig, waarschijnlijk omdat ik rekening had gehouden met de taxonomie van Bloom. Mijn eerste mini-activiteit was geslaagd, ook volgens mijn mentor.

Ik sta in de klas bij 5-6-jarigen. Wat me opviel, was dat er maar 12 kleuters in de klas zaten. Dit is expres zo geregeld, zodat er meer aandacht kan gaan naar de kinderen. Eigenlijk vind ik deze methode beter, want in België sta je meestal voor een klas met 24 kleuters. Hierdoor heb je niet altijd de tijd om individueel aandacht te geven wanneer dat nodig is.

Wat me vandaag vooral opviel, was dat de kleuters bij taalvakken echt de taal spreken. De leerkracht spreekt bijvoorbeeld bij Engels alleen Engels, en geen Turks. Hierdoor krijgen ze de taal sneller onder de knie. Bij Duits was dit hetzelfde. Ik mocht bij Engels samen met de leerkracht een spel bedenken. We hebben een memory-spel gemaakt op het smartboard, wat de kinderen heel leuk vonden. De leerkracht was me erg dankbaar, en dit was ook een geslaagde activiteit!

Woensdag - Vrijdag

Waar je zou denken dat het een halve dag is, was dat hier niet het geval. Woensdag is een volledige schooldag! Dit had ik niet verwacht. De dagen zijn lang, en ze hebben vijf volledige lesdagen per week. Ik vroeg me af of ik hier ooit aan zou wennen... Maar ik mag niet twijfelen, want het moet! Vandaag was het vooral dezelfde routine, maar met enkele andere vakken zoals coderen en wetenschap.

Donderdag
Vandaag ging het voor mij een stuk beter. Ik begon te wennen aan de routine en de lange dagen. De leerkrachten waren vriendelijk en hielpen me goed. Ik kon in de klas al meedoen met de leerkracht, ook al was het nog maar observatie. Hoe sneller ik begin, hoe beter. Ik wist al hoe ik moest inloggen op de schoolboeken via het smartboard en welke tools er waren.

We moesten weer naar buiten, maar deze keer niet voor het volkslied. Dit keer was het een herdenking van de aardbeving in Turkije van 6 februari. We hielden een minuut stilte, en er rolden tranen over de wangen van enkele mensen.

Bijna weekend, maar nog niet helemaal! Vandaag weer dezelfde routine, maar op het menu stond barbecue voor de kinderen. Dat vonden ze heerlijk.

Op vrijdag waren er ook enkele nieuwe vakken die ik nog niet eerder had gezien, zoals muziek en Ebru-kunst. Aan het einde van de dag moesten we opnieuw naar buiten voor een ceremonie. Elke vrijdag wordt namelijk door drie studenten de vlag gehesen en het volkslied gezongen. Daarnaast wordt er ook een 'taalkampioen' gekozen per klas voor Engels en Duits. Dit gebeurt elke week. De winnaars krijgen een medaille en worden via de microfoon aangekondigd. Dit vond ik echt een heel tof initiatief!

Mijn Reflectie

Drie dingen waarop ik volgende week wil inzetten:

1. Actiever meedoen in de klas en niet alleen observeren.
2. Meer gebruik maken van het smartboard en de digitale tools.
3. Zelfverzekerder voor de groep staan en mijn eigen lessen uitwerken.

Drie dingen die deze week goed gingen:

1. Mijn eerste mini-activiteit was een succes.
2. Ik heb al een band opgebouwd met de leerkrachten en de kleuters.
3. Ik heb een goed inzicht gekregen in de dagelijkse routines en het schoolsysteem.

Mijn eerste week was een geweldige ervaring vol nieuwe indrukken en inzichten. Ik kijk ernaar uit om meer te leren en nog meer deel uit te maken van deze bijzondere schoolomgeving!

ENGLISH version: 

My First Internship Week

My first week of internship was mostly about observing and participating whenever possible. Every Monday, the school day begins with a ceremony where the Turkish flag is raised by three students while the Turkish national anthem, the İstiklal Marşı, is sung. From young to old, everyone participates. It was truly a goosebumps moment! The sense of unity and pride was unforgettable. It was the first time I experienced this live, and I felt deeply connected to Turkish culture.

Before going to school, I reviewed the lyrics of the national anthem. I already knew the lyrics from my parents, but due to my nerves, I wanted to read it again just to be sure. During the ceremony, I noticed that everyone participated: teachers, students, and even the staff. Everyone stood in the correct posture: "Hazır Ol," which means that your feet are together and your arms are straight along your body. Everything was done in a disciplined manner, which really surprised me. In Belgium, such a moment would look very different.

After the anthem, the school rules were repeated through a microphone since it was the first day after the semester break. Among other things, it was emphasized that makeup, beards, and mustaches are not allowed, and wearing a uniform is mandatory. Teachers checked whether the students followed these rules. I found it striking how much discipline was expected, but even more surprising was that no one broke the rules. This is probably because children are taught discipline from a young age here.

Only after the ceremony were we allowed to go inside. Everyone hung up their coats and sat down in a chair. What immediately stood out to me was that there were no typical circle time sessions like in Belgium. Instead of play and learning spaces with various tables, there were mostly tables pushed together like in secondary school. The classroom was small, and the students spent the entire day sitting in their chairs.

The day started with a greeting from the teacher, followed by a song about the days of the week. Then it was time to go downstairs for breakfast. I really enjoyed this experience! In Turkey, parents pay for breakfast at school so that children can eat together with the teacher and feel at home. This is very different from Belgium, where children have breakfast at home before going to school.

Before breakfast, the children had to wash their hands. There are separate bathrooms for boys and girls, and one of the children had the task of turning off the lights. What struck me was the great attention to hygiene. The walls were painted with educational images, such as the food pyramid. The breakfast itself focused on healthy eating, and what I particularly found interesting was that the children drank tea during breakfast.

After eating, the children had to wash their hands again. I noticed how important hygiene is here. The school day lasts from 9:00 AM to 5:00 PM, which I personally found quite long compared to the Belgian system.

The children have a fixed schedule, almost like they are following a secondary school structure. On Mondays, for example, they have two hours of physical education in a special gymnasium at school. In addition, subjects like nature, art, English, and fine motor skills are on the program.

For lunch, they had to wash their hands again, and then they went to the cafeteria. Parents pay for this. During lunch, the children don't eat sandwiches but warm meals rich in healthy food. After eating, they had to wash their hands again.

What really stood out to me was that there was a smartboard in the classroom. The whole atmosphere reminded me of secondary school. The children had a separate schoolbook for each subject. At first, I really doubted whether I was in the right class, because in Belgium, we sometimes work with workbooks instead of schoolbooks. Here, each subject has its own book, and there is a separate teacher for each subject. The children are used to this system. When I went to secondary school, I had to get used to it, but they learn it at a young age. That's actually an advantage.

I also introduced myself and told them where I am from. Here, a lot of importance is placed on food, as even for the afternoon snack, the children had to wash their hands first. After washing their hands, they received a healthy snack. Of course, the parents pay for this too.

After a few subjects, it was time to go home. The children were picked up by school buses and dropped off at home. After school, I went for a meal at a nice restaurant and then went straight to bed.

Tuesday

A new day! I got to do my first mini-activity: reading a book in my native language, Turkish. This was an exciting moment for me and something I was really proud of because it went really well! The children listened attentively, probably because I took Bloom's taxonomy into account. My first mini-activity was a success, according to my mentor.

I am in a class with 5-6-year-olds. What struck me was that there were only 12 children in the class. This is intentionally arranged so that more attention can be given to the children. I actually prefer this method, because in Belgium, you usually have a class of 24 children. This means you don't always have time to give individual attention when needed.

What stood out to me today was that the children really speak the language during language classes. For example, the teacher speaks only English during English lessons, not Turkish. This helps them learn the language faster. The same was true for German. I got to help the teacher come up with a game for English. We made a memory game on the smartboard, which the children really enjoyed. The teacher was very grateful to me, and it was also a successful activity!

Wednesday - Friday

Wednesday
Where you would expect a half day, here it was not the case. Wednesday is a full school day! I didn't expect that. The days are long, and they have five full school days per week. I wondered if I would ever get used to it... But I must not doubt because it has to be done! Today was mostly the same routine, but with some different subjects like coding and science.

Thursday
Today went much better for me. I started getting used to the routine and the long days. The teachers were kind and helped me well. I was able to participate in the class with the teacher, even though it was still observation. The sooner I start, the better. I already knew how to log into the schoolbooks via the smartboard and what tools were available.

We had to go outside again, but this time not for the national anthem. This time it was a commemoration of the earthquake in Turkey on February 6. We had a minute of silence, and some people had tears rolling down their cheeks.

Friday
Almost the weekend, but not quite yet! Today again the same routine, but on the menu was a barbecue for the children. They loved it.

On Fridays, there were also some new subjects I hadn't seen before, such as music and Ebru art. At the end of the day, we had to go outside again for a ceremony. Every Friday, three students raise the flag and sing the national anthem. Also, a 'language champion' is chosen per class for English and German. This happens every week. The winners get a medal and are announced via the microphone. I thought this was a really cool initiative!

My Reflection
Three things I want to focus on next week:

• Actively participate in the class and not just observe.
• Make more use of the smartboard and digital tools.
• Be more confident in front of the group and develop my own lessons.

Three things that went well this week:

• My first mini-activity was a success.
• I've already built a bond with the teachers and the children.
• I gained a good insight into the daily routines and the school system.

My first week was a wonderful experience full of new impressions and insights. I look forward to learning more and becoming more a part of this special school environment!